بسم رب الشهدا

......وارد پاوه که می شوید یک سمت شهرهمه خانه و یک سمت همه اش کوه است.ورودی شهر را که ادامه دهید،اگر سوال کنید یادمان شهدا کجا واقع شده است آدرس آن را به شما می دهند .وقتی روبروی یادمان می رسید یک باره وناخداگاه سرتان را به آسمان بلند می کنید،شاید این خود حکمتی داشته باشد.شروع به بالا رفتن می کنید،همانطور پله ها را یکی پس از دیگری پشت سرمی گذارید و هر چه بیشتر به بالا صعود می کنید احساس غربت بیشتری می کنید و انگار بغض عجیبی گلوی شما را می فشارد.دیگررسیدیم.اینجاست که عظمتی وصف ناشدنی را همراه با غربت و مظلومیت خاصی درک می کنید.

«فاخلع نعلیک انک بالوادالمقدس طوی»

حس عجیبی به شما می گوید که باید کفشها را ازپا درآورده و با احترام خاصی وارد آنجا شوید.یکباره آن بغضی که گلوی شما را می فشرد می ترکد و اشکها جاری می شود.خدایا اینجا کجاست؟اینها کیستند؟

9 سنگ را می بینید که هرکدام نشانه یک شهید است.حتماً می گویید اینها یا اهل پاوه هستند یا شهرهای اطراف؟اما اشتباه می کنید هرکدام ازدیاری دیگرندکه دست تقدیر برآن بوده که غریب و گمنام باشند.یکی از تهران دیگری ازهمدان آن یکی از کرج و...

این 9 تن رفاقت عجیبی دارند.یک سنگ بین اینها شما را بیشتر جذب می کند و آن دقیقاً قبروسط این بارگاه است.شهید سید احمد حسینی.او تنها کسی است که عنوان سید را به دوش می کشد.فضای بسیار سنگینی حاکم است،دوست داری فریاد بزنی.آخر نمی دانید من چه می گویم، اگر بدانید....

اطراف ابن قبور مطهر همه خانه است و اداره،اما آیا کسی به آنها سر می زند؟!!!می خواهم زار زار بگریم برای غربت و مظلومیت آنها،هیچ کس به این عاشقان حسین حتی از دورهم سلام نمی کند.مگر آنکه گاهی کاروانی از راه برسد و به این 9گل بی سر سلامی عرض کند.خدایا چرا؟این چه حکمتی است؟!!!می دانید چرا اینقدر احساس غربت می کنید؟اگر بدانید که با اینها چه کردندوهیچ کس نبود که به یاری آنها برود راحت ترحرفهایم را می فهمید.تمام آنها را که عاشق حسین(ع) و اباالفضل(ع) بودند تکه تکه کردند،یکی را با حلب سر بریدند ،یکی را با کاشی و...دیگر نمی گویم چون برایم سخت است.اما بگذارید یک چیز را بگویم ،و حرفم این است که آنها هیچ احتیاجی به من و شما ندارند بلکه این ما هستیم که برای پیدا کردن خودمان هم که شده ،لازم است با آنها سخن بگوییم.

صحبت از مردان بزرگ الهی تمامی ندارد و همچنان ادامه دارد.اما نه می توانم و نه بیشتر می دانم که بنویسم. خدایا به حق این شهدا و به حق ای مقربان درگاهت ما را نیز به قافله ی شهدا برسان.